کیفیّت پوشش و لباس زنان
لباس زن محجّبه باید شرایط زیر را دارا باشد:
1ـ غصبی نباشد.
2ـ لباس شهرت نباشد. (لباسی که جلب توجّه کند.)
3ـ لباس مردان را نپوشد.
4ـ تنگ و نازک و بدن نما نباشد.
5ـ غیر از دست ها تا مچ و گردی صورت، باید تمام بدن و مویش را بپوشاند. البته مشروط به این که اولاً این دو عضو دارای زینت نباشد و ثانیاً کسی به قصد لذّت و هوس نگاه نکند والّا همین هم حرام است.
چند سؤال و جواب شرعی [1]:
حدود حجاب اسلامی برای بانوان چیست؟ آیا برای این منظور لباس بلند و آزاد، شلوار و روسری کفایت می کند و اصولاً چه کیفیتی در لباس و پوشش زن در برابر نامحرم باید رعایت شود؟
جواب:
واجب است تمام بدن زن به جز قرص صورت و دست ها و مچ از نامحرم پوشیده شود و لباس مذکور اگر مقدار واجب را بپوشاند مانعی ندارد. ولی پوشیدن چادر بهتر است.
سؤال: چنان چه زن با خود زینت داشته، مانند حلقه ازدواج یا انگشتری در دست یا چهره آراسته کرده باشد، آیا واجب است وجه (صورت) و کفین (دست ها) را بپوشاند؟
جواب: پوشاندن از نامحرم در فرض مذکور، واجب است.
سؤال: آیا سرمه کشیدن یا ابروچیدن، انگشتر عقیق، ساعت عینک طبی زیبا برای زنان زینت به حساب می آید که پوشش آن لازم باشد؟
جواب: هر چه در نظر عرف مردم زینت محسوب می شود، اظهار آن در برابر نامحرم جایز نیست.
سؤال: حنای دست زن را اگر نامحرم ببیند چه صورت دارد؟
جواب: باید از نامحرم مستور کند(بپوشاند).
سؤال: آیا شوهر خواهر و برادر شوهر نیز همچون باقی نامحرمانند؟
جواب: در حکم با هم تفاوتی ندارند و بایستی به همان گونه که زن از دیگر نامحرمان خود را حفظ می¬کند، از آنان نیز خود را حفظ نماید.
سؤال: آیا پوشیدن جوراب ضخیم، بدون شلوار با این که حجم بدن از بیرون مشخص و در بعضی موارد مهیّج است و یا پوشیدن کفش هایی که در هنگام راه رفتن، صدای مهیّج دارد، جایز است؟
جواب: از پوشیدن هرگونه لباس مهیّج، باید خودداری کرد.[2]
ـ در کتاب داستان هایی از پوشش و حجاب به نقل از فرزند مرحوم امام آمده است:
وقتی امام (ره) در ترکیه تبعید بودند ،عمویم می خواستند پیش ایشان بروند، لذا نزد مادرم آمدند که اگر می خواهند پیامی بی واسطه بدهند بگویند. لذا از پشت درب سلام کردند و ایشان جواب دادند و چند جمله ای باعمویم صحبت کردند. ولی بعدها می گفتند برای اوّلین بار بود که در نبودن آقا(امام) به نامحرمی سلام کرده ام، اگر راضی نباشند چه؟عرض کردم از شما سِنّی گذشته و امام هم در مواقع ضروری حرفی ندارند و اشکال نمی گیرند.
معمّایی جالب:
ـ در کتاب پندهای جاویدان صفحه ی 512 نقل شده که:
امام جواد (علیه السّلام) از یحیی بن اکثم پرسید: مردی صبح به زنی نگاه کرد، نگاه او حرام بود وقتی که آفتاب بالا آمد، آن زن بر او حلال شد.هنگامی که ظهر شد، آن زن بر او حرام شد. وقتی که عصر شد، آن زن بر او حلال شد. هنگامی که غروب شد، آن زن بر او حرام شد. هنگامی که طلوع فجرشد، آن زن به او حلال شد. وقتی که روز بالا آمد، آن زن بر او حرام شد. وقتی که ظهر شد، آن زن بر او حلال شد. چگونه چنین چیزی می شود؟
یحیی بن اکثم نتوانست جواب بدهد. ابن برّاج در کتاب جواهر الفقه، این سؤال را این چنین جواب می دهد:
این مرد، صبح به کنیز قومی بی اجازه ی آن ها نگاه عمدی شهوی کرد و این نگاه حرام است. وقتی که آفتاب بالا آمد او را از صاحبش خرید، برایش حلال شد. هنگام ظهرکنیز را آزاد کرد، بر او حرام شد.هنگام عصر با او ازدواج کرد، بر او حلال شد. هنگام غروب با او ظهار کرد، بر او حرام شد. ظهار یعنی کسی همسر خود را به مادر یا خواهر تشبیه کند و بگوید: (ظَهرُکَ کَظَهرِ اُمّی، اَو اُختِی اَو بِنتِی، پشت تو مانند پشت مادرم یا پشت خواهر یا پشت دخترم است. در صورت اجتماع شرایط آن زن بر آن مرد حرام می شود. مگر کفّاره ی ظهار را بدهد یعنی یک بنده آزاد کند یا دو ماه روزه بگیرد یا شصت مسکین طعام بدهد که دوباره آن زن بر او حلال می شود).
هنگام عشاء کفاره ی ظهار را داد، بر او حلال شد. نصف شب آن مرد از اسلام مرتد شد، آن زن بر او حرام شد. هنگام طلوع فجر به اسلام مراجعت کرد، بر او حلال شد. وقتی که روز بالا آمد او را طلاق خلعی داد، (طلاق خلع یعنی شوهری که زنش به او مایل نیست مهر یا مال دیگری به شوهرش می بخشد تا او را طلاق دهد) مجدداً عقد او را به عنوان ازدواج با او خواند، بر او حلال شد.
برگرفته از کتاب در محضر امیرالمؤمنین(علیه السّلام) - جلد3
حجة الاسلام و المسلمین محمدرضا حاتم پوری کرمانی
00000000000000000000000000000000000000000000
1- جواب سئوالات مذکور تقریباً نظر عموم مراجع عظام می باشد و اختلاف در فتاوای حضرات، جزئی می باشد، برای اطلاع دقیق از نظر مرجع مورد نظر به رساله ی عملیه ی ایشان مراجعه فرمائید.
2ـ اجوبه الاستفتائات، مراجع عظام تقلید با اندکی تفاوت.
نظرات شما عزیزان:
تبادل
لینک هوشمند